بررسی تاثیر بکارگیری برنامه طراحی شده مبتنی بر نظریه انتظار توسط سرپرستاران بر رضایت شغلی پرستاران و رضایت بیماران

پژوهش حاضر یک تحقیق نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر بکارگیری برنامه طراحی شده مبتنی بر نظریه انتظار توسط سرپرستاران بر رضایت شغلی پرستاران و رضایت بیماران در بخشهای داخلی و جراحی دو بیمارستان آموزشی زنجان انجام شد. داده ها در دو گروه و در مراحل زمانی قبل و بعد از مداخله از طریق پرسشنامه های رضایت شغلی و رضایت بیماران گرد آوری شدند. روائی ابزارهای این مطالعه از طریق روائی صوری ، و نیز روائی محتوی ( سازه ) توسط طراحان آنها سنجیده شده است. پایائی این ابزارها به ترتیب در محیط پژوهش 9/0=? و 72/0= ? بوده است. روش نمونه گیری در بیماران غیر تصادفی ( حجم نمونه = 40 ) و در پرستاران تمام شماری ( 20 پرستار در گروه مورد و 19 پرستار در گروه شاهد ) بوده است . برنامه طراحی شده مبتنی بر نظریه انتظار ، به مدت 5 ماه توسط پژوهشگر و مترون ، سوپروایزران ، سرپرستاران بخشهای داخلی و جراحی عمومی ، پرستاران دفتر بهبود کیفیت در گروه مورد طی مراحل ذیل اجرا شد : تعیین انتظارات مدیران پرستاری ( اجرای استانداردهای مراقبتی و آموزش به بیمار ) ، تعیین پاداش های با ارزش از دیدگاه پرستاران ؛ تشکیل کمیته مدیریت پاداش ، بهسازی مدیران پرستاری ، تهیه ی چک لیست های ارزشیابی عملکرد و ابزارهای هدایتی برای پرستاران ، بهسازی پرستاران ، طرحریزی مدیریت پاداش در کمیته پاداش ، اجرای برنامه طراحی شده مبتنی بر نظریه انتظار( اجرای استانداردهای مراقبت پرستاری و آموزش به بیمار برای بیماران رایج در بخشهای داخلی و جراحی عمومی توسط پرستاران و ثبت مراقبتها و آموزش به بیمار در فرم های ثبت ، ارزشیابی عملکرد ماهانه پرستاران توسط سرپرستاران و با مشارکت سایر اعضای کمیته مدیریت پاداش و ثبت آنها در چک لیستهای تهیه شده ، تعیین میزان پاداش ها بر اساس نتایح حاصل از ارزشیابی عملکرد ( کمی و کیفی ) ، پاداش دهی مبتنی بر عملکرد مطلوب به پرستاران در پایان هر ماه در طی برگزاری مراسم اعطای پاداش) . داده ها با استفاده از آمار توصیفی ، و آزمون های آماری تی زوجی ، تی مستقل ، من ویتنی ، ساین ، ویلکاکسون ، کای دو ، فیشر ، همبستگی پیرسون ، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که پرستاران و بیماران در دو گروه و در قبل و بعد از مداخله از نظر ویژگیهای فردی با یگدیگر همسان بودند (05/0p> ) . آزمون من ویتنی تفاوت معنی داری را در قبل و بعد از مداخله ، در میانگین رضایت شغلی دو گروه نشان نداد (05/0p> ) . بنابراین فرضیه اول پژوهش تحت عنوان برنامه طراحی شده مبتنی بر نظریه انتظار موجب افزایش رضایت شغلی پرستاران گروه مورد نسبت به شاهد می گردد ، تائید نگردید. آزمون تی مستقل تفاوت معنی داری را بین رضایت بیماران دو گروه در مرحله بعد از مداخله نشان داد (05/0p<). در حالیکه این تفاوت در قبل از مداخله در دو گروه ، دیده نشد(05/0p> ). بنابراین فرضیه دوم پژوهش تحت عنوان برنامه طراحی شده مبتنی بر نظریه انتظار موجب افزایش رضایت بیماران گروه مورد نسبت به شاهد می گردد ، تائید گردید . بکارگیری این برنامه طراحی شده مبتنی برنظریه انتظار برای افزایش انگیزش و رضایت بیماران به مدیران پرستاری پیشنهاد میشود.